ไดอารี่ จากชายหนุ่ม …สู่ภิกษุ ตอนที่๒: เปลี่ยน

สองสามวันต่อมา.....

หลังจาก ความปิติในจิตใจที่ได้ผ่าน พิธีอุปสมบท ก็เริ่มจะเลือนหายไปพร้อมกับ การเริ่มต้นของการใช้ชีวิตอยู่ของสมณะเพศ

ความล้าของการฝึกฝนตนเองในขณะที่ต้องประกอบพิธีบวชอันยุ่งยาก,  มากมาย และเข้าใจยากว่า ทำไม???  การบวชเป็นพระในพระพุทธศาสนาจึงต้องเข้มงวด กับเรื่องบางเรื่องมากถึงเพียงนี้  ในเรื่องทรงผม หรือเครื่องแต่งตัว ส่วนนี้เราก็ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ เพราะก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว ว่าพระเป็นแบบนี้ ซึ่งก็คือ ไม่มีผม(ไม่เปลืองแชมพู..) ใส่ผ้าแค่สามผืน ดังคำโบราณที่ว่า "ไตรจีวร" อันที่จริงคนเราเข้าใจผิด กันไปเยอะนะ (รวมทั้งตัวเอง) ว่าอันที่จริง จีวร ดันเป็นคำที่ใช้เรียกผ้า แบบทั่ว ๆ ไป ไม่ใช่เฉพาะเจาะจงว่าเป็นผ้านุ่งห่ม เหมือนที่เราเข้าใจแต่ก่อน ส่วนผ้าห่ม จริง ๆ เราใช้คำว่า อุตราสงค์ แทน (แทบไม่เคยได้ยิน เหอๆๆ ) ก็เลยไปดูความหมายจริง ๆ ของไตรจีวร มีอยู่ 3 ผืน คือ

1. อุตราสงค์ คือ จีวรที่ใช้ห่มกาย


2. อันตรวาสก คือ สบงที่ใช้นุ่ง


3. สังฆาฎิ คือ ผ้าพาดเฉวียงบ่าที่ใช้ในพิธีกรรม(แต่เมื่อก่อนใช้เป็นผ้าซ้อน ...)

(ที่มา : Wikipedia)

ถึงแม้จะงง กับชื่อเรียกแล้ว ก็ยังต้องระวังกับการถือผ้าให้ครบ 3 ผืนในยามอรุณรุ่ง เพราะในสมัยพุทธกาล ผ้าหายากมากการที่พระจะได้ผ้ามา ส่วนใหญ่ก็ได้มาจากบังสุกุล(ผ้าห่อศพ) หรือทอดไว้หน้าศพ ซึ่งชี้ให้เห็นว่า การถือผ้าไว้ ก็เปรียบเหมือนการรู้จักใช้ของ และ รักษาของตนเอง เพื่อที่จะได้ไม่ต้องฟุ่มเฟือย ญาติโยม ที่เขาตั้งใจมาถวายให้กับเรานั่นเอง

รายละเอียดของภิกษุ อันที่จริงพระพุทธองค์ ทรงวางรากฐานของ การฝึกตัวมาตั้งแต่การใช้ของ การดูแลรักษาของ กิจวัตรของตนเอง รวมไปถึง สื่อที่เรานำออกไปสู่ภายนอก(ธรรมะ) และสิ่งที่อยู่รอบตัวเราล้วนแล้วแต่ นำมาประยุกต์ และเป็นธรรมะ ได้จริง ๆ

พอได้รู้แบบนี้รู้สึก ทึ่งและศรัทธาในพระพุทธศาสนาขึ้นเป็นกองแฮะ เอาล่ะคงต้องขอตัวไป ปฏิบัติศาสนกิจก่อนล่ะ ขอให้ความเจริญในธรรมจงมีแด่สาธุชนทั้งหลาย (รวมถึงผู้ที่ถวายผ้าไตรให้อาตมาด้วย)

เจริญพร