ฉบับประถมฤกษ์: ททท. ทำทันที (ไม่ใช่ การท่องเที่ยวไทยนะจ๊ะ)
Once upon a time... "บางครั้งคนเราจะเริ่มต้นทำอะไรซักอย่าง มันก็ต้องมีแรงบันดาลใจในการทำนะผมว่า...." นี่เป็นคำพูดในหัวของผมตั้งนานมาแล้วหล่ะ เพราะผมคิดว่าการที่เราจะทำอะไรซักอย่าง มันต้องเริ่มจากการตั้งสมมติฐาน ออกแบบการทดลอง ~ ทำการทดลอง สรุปผล (...คุ้น ๆ มั้ยครับ) แล้วเอาไปเอามา มันก็ไม่ได้อะไรซักอย่าง ในชีวิตของผมเอง มันก็เลยมี ความโลเล ในใจของคนที่อ่านบล็อคของคนอื่นมานานอย่างผม ว่า... เราจะเขียนบล็อคให้เค้ามาอ่านเนี่ยมันดีแล้วเหรอ เอ... รึว่าเราก็เป็นผีเข้า ๆ ออก ๆ บอร์ดหลาย ๆ webboard อย่างเดิมอะดีแล้ว เวลาเกรียนจะได้หาที่ตามไม่ได้ (หุหุ) แต่สุดท้ายก็มี FW mail นี้มา ทำให้ผมต้องมานั่งพิมพ์ และเริ่มเล่าเรื่องราวอยู่ตรงนี้แหละ อ่านหน่อยเถอะสงสารลุง คนสูงอายุสัก 50-60 ปี ผิวดำ ใส่กางเกงม่อฮ้อม เสื้อยืด เดินมาหาเรา นามว่า ลุงช้อง ( เสียดายผมไม่ได้ถ่ายรูปแกมา เนื่องจากแกอาย ) ต้อนรับเราด้วยน้ำเสียงเหน่อแบบชาวเล แบบเป็นกันเองเราจึงได้รู้ภูมิหลังของรีสอร์ทแห่งนี่ ว่าเพิ่งเปิดได้ไม่นานประมาณ 2-3 เดือน ด้วยความไฝ่ฝันของแกว่าอยากมีรีสอร์ทตั้งแต่ 10 ปีที่แล้ว