ฉบับที่สอง(อันยาวนาน): การเดินทางสู่ “Capital”ism
สวัสดีครับทุกท่าน … หลังจากเริ่มต้นเขียน Blog ตั้งแต่เดือนกันยายน ตัวกระผมเองก็หายไปร่วม สองเดือน!
เนื่องจาก(แถลงการณ์แถ แบบสุด ๆ)ผมต้องลงไปทำธุระ ที่ กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของเรานั่นเอง และก็ได้เดินทางขึ้นลง ๆ จาก กรุงเทพฯ – เชียงใหม่ เป็นว่าเล่น ทำให้เวลาในการ อัพบล็อคของกระผม ก็ต้องขาดช่วงไปนานมาก… (เป็นคำแก้ตัวที่แย่ที่สุดในประเทศ!!) แต่ก็นั่นแหละครับ การที่ได้เดินทาง บางทีมันก็มีประสบการณ์ให้เก็บมาคิดอยู่เสมอ เอาล่ะครับ ลองมาเดินทางตามความคิดของผมกันดีกว่า Let’s Rock!
เรื่องนี้เป็น สิ่งที่เกิดขึ้นในขณะผมกำลังขับรถ ซึ่งเป็นช่วงเวลากลางคืน ตอนที่ผมขับรถไปเรื่อย ๆ ประกอบกับ ช่วงนั้นถนนโล่ง ๆ ไม่มีแสงไฟข้างทางเพราะกำลังอยู่บนภูเขา ก็ทำให้ผมมานั่งนึกว่า เอ… อันที่จริง เคยมีคำกล่าวในสมัยโบราณ บอกไว้ว่า..
“เดินเรือต้องมีเข็มทิศ ดำเนินชีวิตต้องมีจุดหมาย”
ซึ่งผมก็เลยเหมารวมเอาว่า อันที่จริงการตั้งเป้าหมายในชีวิตมันก็คล้ายกับ การตั้งเป้าหมายในการที่เราจะเดินทางไปที่ไหนซักที่นี่หว่า และคนส่วนใหญ่ ก็ถึงสถานที่ที่เราจะไปด้วย แต่ทำไมในชีวิตจริงมันไม่เหมือนกับการเดินทางเลยหล่ะ ??? นั่นเป็นคำถามที่เกิดขึ้นกะผมในตอนนั้น
แต่พอยิ่งขับรถไปเรื่อย ๆ มันก็ทำให้ผมเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกันซึ่งประสบการณ์ครั้งนั้นผมจะมาเล่าให้ฟังดังนี้ครับ
ทุกท่านลองนึกตามไปนะครับว่า สิ่งแรกที่เราต้องทำในการจะออกเดินทางไปที่ไหนซักที่ ก็คือการ “กำหนดเป้าหมาย” ว่าตัวเองจะไปที่ไหน(หวังว่าคงไม่มีใครที่ขับรถออกไปเป็นชั่วโมง แล้วยังไม่รู้ว่าตัวเองไปที่ไหนนะครับ แม้แต่กินลมก็เถอะ!)
แต่เชื่อหรือไม่ว่า ถึงแม้เราจะตั้งเป้าหมายไว้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุด ที่เราจะต้องทุ่มเท สมาธิ ความคิด และกำลังลงไป กลับไม่ใช่กระบวนการแรก แต่เป็นกระบวนการหรือสิ่งที่เราทำ ณ ปัจจุบันต่างหาก !! ไม่เชื่อคุณลองขับรถตอนกลางคืนสิครับ คุณจะพบว่า สิ่งที่คุณต้องใช้สมาธิส่วนใหญ่จดจ่ออยู่กับมัน เป็นเพียงแค่สิ่งที่คุณเห็นออกไปไม่กี่เมตรข้างหน้าคุณเท่านั้น (เพื่อที่จะไม่ให้มันชนกับอะไรซะก่อน!! ที่จะถึงเป้าหมาย…) แต่ด้วยความเชื่อ (สำคัญนะครับอันนี้) ที่คุณมีว่า
- เป้าหมายที่นั่นมันมีอยู่แน่นอน ! (คงไม่ใช่ดาวอังคารนะครับ ^ ^)
- เส้นทางต่อไปมันมีอยู่แน่นอน ! (หวังว่าทางคงไม่ขาดซะก่อน..)
- ตัวช่วยที่จะพาไปให้ถึงมันมีอยู่แน่นอน (ป้ายบอกทาง, GPS หรือใครบอกว่าผมจำทางได้ก็แล้วแต่!! แต่คุณก็คงต้องมีจุดสังเกตุใช่มั้ยครับ)
เห็นมั้ยครับว่า การตั้งเป้าหมาย อันที่จริงมันก็เป็นสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว หรือใช้ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว แต่เชื่อหรือไม่ครับว่า ในโลกความเป็นจริงของชีวิต ยังมีคนอีกมากมายที่ได้ออกเดินทาง แต่ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองต้องไปที่ไหน หรือไม่ยอมตั้งเป้าหมายให้กับตัวเองซักที!
แหะ ๆ หลังจากพล่ามมาซะยาว สุดท้ายก็ไม่มีอะไรอยากบอกมากไปกว่านี้ล่ะครับ เพราะผมเชื่อว่า ถ้าทุกท่าน ได้ลองค้นพบ เป้าหมายแล้วเริ่มออกเดินทางตามความฝันของตนเอง มันจะเป็นอะไรที่สนุกมากในทุกการใช้ชีวิตของตนเอง เหมือนอย่างผมแหล่ะครับ
และก็อยากบอกว่า ความฝันแต่ละคน ไม่จำเป็นต้อง รวย หรือมีชื่อเสียง เสมอไปนะครับ บางอย่างก็เป็นเป้าหมายที่ท้าทาย โดยไม่จำเป็นต้องมี สิ่งพวกนี้เข้ามาเกี่ยวข้องซะอีก ขอให้ทุกท่านเจอ และทำมันครับ แค่นี้ก็พอแล้ว อวยพรให้ทุกคนนะครับ แล้วเจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการ!!
Zarumen
นักธุรกิจเครือข่ายที่ป่วงที่สุดในเอเชียแปซิฟิก
Comments
Post a Comment